Implanty zębowe to obecnie jedno z najskuteczniejszych rozwiązań w leczeniu braków zębowych. Zapewniają trwałość, estetykę i komfort porównywalny z naturalnym uzębieniem. Jednak ich wszczepienie wymaga odpowiednich warunków anatomicznych i zdrowotnych. W tym kontekście często pojawia się pytanie: czy paradontoza jest przeciwwskazaniem do implantów zębowych? Odpowiedź nie jest jednoznaczna i zależy od wielu czynników, które warto dokładnie przeanalizować.
Przeczytaj także artykuł na temat implanty zębowe powikłania!
Czym jest paradontoza i jak wpływa na stan jamy ustnej?
Paradontoza, czyli zapalenie przyzębia, to przewlekła choroba tkanek otaczających ząb – dziąseł, ozębnej, cementu korzeniowego i kości wyrostka zębodołowego. Główną przyczyną jej rozwoju są bakterie obecne w płytce nazębnej, które prowadzą do stanu zapalnego i stopniowego niszczenia tkanek podtrzymujących zęby.
W zaawansowanych stadiach paradontozy dochodzi do:
- odsłonięcia szyjek i korzeni zębów,
- rozchwiania i migracji zębów,
- zaniku kości wyrostka zębodołowego,
- utraty zębów.
Choroba ma charakter postępujący i przewlekły, a jej skutki – szczególnie zanik kości – mają bezpośredni wpływ na możliwość zastosowania implantów zębowych.
Jakie są wymagania do wszczepienia implantu?
Aby możliwe było wszczepienie implantu zębowego, konieczne jest spełnienie kilku podstawowych warunków:
- Wystarczająca ilość i jakość kości – implant musi być stabilnie osadzony w kości, dlatego jej ilość i gęstość są kluczowe.
- Brak aktywnego stanu zapalnego – infekcje w jamie ustnej, w tym choroby przyzębia, mogą zwiększać ryzyko niepowodzenia zabiegu.
- Dobra ogólna higiena jamy ustnej – regularne usuwanie płytki bakteryjnej ogranicza ryzyko infekcji i wspomaga proces gojenia.
- Stabilny stan zdrowia pacjenta – choroby ogólnoustrojowe, takie jak cukrzyca, osteoporoza czy choroby autoimmunologiczne, muszą być pod kontrolą.
Paradontoza, jako choroba destrukcyjna dla tkanek przyzębia i kości, może zatem stanowić przeszkodę, ale nie zawsze jest przeciwwskazaniem bezwzględnym.
Czy pacjent z paradontozą może mieć implanty?
W większości przypadków pacjenci z przebytą lub kontrolowaną paradontozą mogą otrzymać implanty zębowe, pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów. Kluczowe jest, aby choroba była w stanie remisji i nie wykazywała aktywnych objawów zapalnych.
Kiedy paradontoza nie stanowi przeciwwskazania?
Implanty mogą być rozważane u pacjenta z historią paradontozy, jeśli:
- choroba została skutecznie wyleczona lub ustabilizowana,
- nie występują objawy stanu zapalnego (np. krwawienie dziąseł, ropienie, ruchomość zębów),
- wykonano odpowiednie leczenie periodontologiczne przed planowanym zabiegiem,
- pacjent utrzymuje wysoki poziom higieny jamy ustnej,
- możliwe jest uzupełnienie ubytku kości poprzez zabiegi regeneracyjne.
Kiedy paradontoza jest przeciwwskazaniem do implantów?
Paradontoza może być przeciwwskazaniem czasowym lub względnym, a w niektórych przypadkach nawet bezwzględnym, szczególnie gdy:
- stan zapalny jest aktywny i niekontrolowany,
- doszło do znacznego zaniku kości i nie ma możliwości jej odbudowy,
- pacjent nie współpracuje w zakresie higieny jamy ustnej,
- występuje skłonność do nawrotów choroby,
- choroba współistnieje z innymi schorzeniami ogólnoustrojowymi w fazie dekompensacji.
W takich przypadkach lekarz może odradzić wszczepienie implantu lub zaproponować alternatywne metody leczenia protetycznego.
Jak wygląda leczenie paradontozy przed implantacją?
Zanim zostanie podjęta decyzja o leczeniu implantologicznym, konieczne jest wdrożenie kompleksowego leczenia periodontologicznego. Proces ten obejmuje:
Diagnostykę periodontologiczną
Lekarz przeprowadza szczegółowe badanie stanu przyzębia, ocenia głębokość kieszonek dziąsłowych, stopień utraty kości i obecność czynników ryzyka. Często zlecane są również zdjęcia RTG oraz tomografia CBCT.
Leczenie zachowawcze
W początkowych stadiach paradontozy leczenie polega na:
- skalingu i kiretażu poddziąsłowym,
- eliminacji złogów kamienia nazębnego,
- antybiotykoterapii miejscowej lub ogólnej (w razie potrzeby),
- edukacji pacjenta w zakresie higieny jamy ustnej.
Zabiegi chirurgiczne
W bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne są zabiegi chirurgiczne:
- operacje płatowe z regeneracją tkanek,
- przeszczepy dziąsłowe lub kostne,
- sterowana regeneracja kości (GBR),
- podniesienie dna zatoki szczękowej (sinus lift).
Dopiero po zakończeniu leczenia i uzyskaniu stabilizacji choroby możliwe jest planowanie wszczepienia implantu.
Jakie jest ryzyko utraty implantu u pacjentów z paradontozą?
U pacjentów z historią paradontozy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia tzw. periimplantitis – zapalenia tkanek otaczających implant. Choroba ta, podobnie jak paradontoza, prowadzi do utraty podparcia kostnego i może zakończyć się niepowodzeniem leczenia implantologicznego.
Aby zmniejszyć to ryzyko, konieczne są:
- regularne kontrole u stomatologa (co 3–6 miesięcy),
- profesjonalne czyszczenie implantów i protez,
- dokładna higiena domowa (szczoteczki, irygatory, nici dentystyczne),
- eliminacja czynników ryzyka (np. palenie tytoniu).
Warto również stosować indywidualnie dopasowany program profilaktyki periodontologicznej.
Czy implanty są trwałym rozwiązaniem dla pacjentów po paradontozie?
Implanty mogą być trwałym i skutecznym rozwiązaniem protetycznym także dla pacjentów z historią paradontozy, jednak ich sukces zależy od:
- odpowiedniego przygotowania do zabiegu,
- kontroli nad chorobą przyzębia,
- prawidłowej higieny jamy ustnej,
- ścisłej współpracy z lekarzem prowadzącym.
W takich przypadkach ważne jest również precyzyjne planowanie – m.in. wybór odpowiedniego systemu implantologicznego, długości i średnicy implantu, technik regeneracyjnych czy lokalizacji wszczepienia.
Implanty zębowe, a paradontoza – czy to możliwe?
Paradontoza nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia implantologicznego, ale wymaga szczególnej ostrożności i przygotowania. Kluczem do sukcesu jest stabilizacja choroby, odpowiednie leczenie wstępne oraz długofalowe monitorowanie stanu jamy ustnej.
Implanty mogą służyć przez wiele lat także osobom, które w przeszłości zmagały się z chorobami przyzębia – pod warunkiem, że zostaną zastosowane we właściwym czasie, w odpowiednich warunkach anatomicznych i pod stałą opieką specjalisty. Współczesna implantologia i periodontologia oferują szereg narzędzi, które pozwalają osiągnąć satysfakcjonujące i długotrwałe efekty nawet w trudniejszych przypadkach klinicznych.
